پترولوژی و ژئوشیمی توده گرانیتوئیدی جنوب غرب میامی

منطقه مورد مطالعه به مساحت حدود 90 کیلومتر مربع در در 3 کیلومتری جنوب غرب میامی(60 کیلومتری شرق شاهرود) در استان سمنان و در زون ایران مرکزی قرار دارد. سنگهای گرانیتوئیدی منطقه جنوب غرب میامی، شامل آلکالی فلدسپار گرانیت، سیینو تا مونزوگرانیت، گرانودیوریت و دایکهای میکرودیوریتی و سنگهای میلونیتی می باشد. نمودارهای هارکر نمونه های مورد مطالعه، نشانگر وجود وقفه های ترکیبی بین گروههای سنگی منطقه و احتمالاً منشاء مجزای این سنگها است. مقادیر بالای rb,th,k و مقادیر پایین p,sr,ti وnb نشان می دهد که ماگما به وسیله مواد پوسته ای آلایش یافته است و نیز ممکن است با ماگماتیسم زون فرورانش مرتبط باشد. از نظر خصوصیات ژئوشیمیایی، این سنگها پرآلومین تا اندکی متاآلومین ، از نوع i وs و متعلق به سری کالکوآلکالن پتاسیم بالا هستند. فراوانی عناصر ناسازگار و آنومالی منفی eu نشان می دهد که گرانیتوئیدهای میامی از ذوب بخشی پوسته زیرین منشأ گرفته اند. نمودارهای تمایزی محیط تکتونیکی نشان می دهند که این توده به محیط های قوس قاره ای تعلق دارند و احتمالاً طی فاز کوهزایی سیمرین میانی، فرورانش ورقه اقیانوسی نئوتتیس به زیر ورقه قاره ای ایران مرکزی به تشکیل ماگماهای آندزیتی کالکوآلکالن منجر شده است. سپس این ماگماها در پوسته زیرین جایگزین شده و در نتیجه ذوب بخشی آن، ماگماهای گرانیتی با ماهیت پرآلومین ایجاد کرده است. در ادامه تبلور تفریقی این ماگما باعث تشکیل سنگهای گرانیتی شده است. سپس در نتیجه چرخش خرد قاره ایران مرکزی، در جهت خلاف عقربه ساعت و پیامدهای تکتونیکی بعدی به محل کنونی تغییر مکان داده‎اند.